Zapisy telefoniczne:

  • Poniedziałek-piątek: 11:00-19:00

Style przywiązania – ogromny wpływ na nasze związki

Style przywiązania buduje się w dzieciństwie, na podstawie relacji z rodzicami i mają one ogromny wpływ na kształt naszych przyszłych relacji. Uważa się style więzi za względnie stałe, jednak w około 30 % przypadków ulegają one zmianie na przestrzeni życia. Może pomóc w tym wieloletni związek charakteryzujący się bezpiecznym stylem więzi, psychoterapia lub terapia par.

W dzieciństwie główną figurą przywiązania są dla  nas rodzice. Gdy jako dorośli ludzie wchodzimy w związek, staje się nią dla nas partner (Palus, 2012). Przywiązanie oznacza, że czujemy silną potrzebę szukania bliskości z daną osobą, szczególnie w momentach stresu, napięci i trudności. Można też określić je jako stopień zaufania i poczucia bezpieczeństwa, jakiego doświadczamy w relacji. Jest to zbiór zachowań, które przejawiamy w bardzo bliskich związkach. To w jaki sposób przywiązujemy się do ludzi, wpływa na jakość naszych relacji i życia.

Bezpieczny styl przywiązania

Charakterystyczne dla osób z tym stylem przywiązania są wysoka samoocena oraz wysoki poziom zaufania w relacji. Jest skłonna do budowania bliskich, długotrwałych związków, ale nie przeraża ją wizja braku relacji przez jakiś czas. Nie potrzebuje partnera, aby dobrze się czuć i nie pozostaje w związku za wszelką cenę. Osoba z bezpiecznym stylem więzi oferuje wsparcie, ale też uważa, że na nie zasługuje. Potrafi zarówno dawać i brać. Widzą w swoim partnerze też przyjaciela, nie obawiają się wyrażania swoich uczuć i myśli. Bezpieczny styl przywiązania wykształca się, gdy rodzic tworzy atmosferę szacunku i zaufania. Dzieci wierzą, że opiekun jest dostępny, reaguje na ich emocje i potrzeby. Około 2/3 dzieci prezentuje taki styl przywiązania.

Lękowy styl przywiązania

U osób z tym stylem więzi możemy zaobserwować niską samoocenę oraz ogólny niski poziom zaufania do innych. Osoby przywiązujące się w taki sposób mają bardzo dużą potrzebę bliskości, z jednoczesnym wysokim lękiem przed odrzuceniem. Widzą siebie negatywnie, a innych pozytywnie. Partnera stawiają „wyżej” od siebie, dlatego też odczuwają lęk, że mogłyby sobie nie poradzić bez niego. Często doświadczają mocnych uczuć zazdrości. Reagują na wydarzenia w sposób zorientowany na emocje. Gotowe są na liczne ustępstwa, zaspokajanie potrzeb partnera kosztem swoich, aby zatrzymać go przy sobie. Ich zachowaniami kieruje lęk, że jeśli popełnią błąd, to nie będą zasługiwali na miłość. Boją się o trwałość swojego związku. Ten styl przywiązania przejawia około 20 % dzieci. Kształtuje się on pod wpływem chaotycznej, nieprzewidywalnej i nieadekwatnej opieki rodziców. Dziecko nie jest pewne czy może liczyć na swojego opiekuna w kryzysowych momentach. Stale obserwuje go próbując wyłapać, jak tym razem zareaguje, ponieważ nie jest w stanie przewidzieć jego zachowania. Czuje lęk, gdy go nie ma, ale gdy wraca to uldze towarzyszy złość.

Unikowy styl przywiązania

Osoby o tym stylu przywiązania charakteryzują się wysokim poziomem samooceny i niskim poziomem zaufania do innych. Są skrępowane w obliczu bliskości z innymi. Czują one, że zasługują na bliskie relacje, jednak ich silna potrzeba niezależności, generuje pewien dystans. Nie czują, że ich partner mógłby być jednocześnie przyjacielem, często jako pierwsze kończą relację lub wcale nie wchodzą w zdeklarowane związki. Nie do końca wierzą w prawdziwą miłość romantyczną, obawiają się intymności, mogą odbierać partnerów jako zdesperowanych lub narzucających się. Zdarza się, że bardzo angażują się w pracę, rekompensując sobie w ten sposób brak bliskich, intymnych związków. Nie są skłonne do okazywania wsparcia partnerowi i same w obliczu kryzysu wolą, aby partner dał im przestrzeń i chcą być same. Nie lubią rozmawiać o problemach, raczej wybierają dystansowanie się od nich lub zaprzeczanie im. Ten styl przywiązania również przejawia około 20 % dzieci i kształtuje się on, gdy maluch odczuwa strach w relacji z opiekunem, a siebie widzi jako kogoś bezsilnego i bezbronnego. Jeśli rodzic jest niedostępny dla dziecka, nie okazuje bliskości emocjonalnej, nie inicjuje kontaktu fizycznego, dziecko zaprzestaje wyrażania emocji i poszukiwania wsparcia.

Zdezorganizowany styl przywiązania

Osoby przejawiające ten styl więzi charakteryzują się wysokim poziomem zaufania do innych oraz niskim poziomem samooceny. Mogą wydawać się zbyt ufne, dążą do bliskich relacji, są nazbyt szczere, polegają na innych, odczuwają lęk przed odrzuceniem. Mają problem z kontrolowaniem zachowań i regulacją emocji. Może wykształcić się on na skutek przemocy emocjonalnej lub fizycznej, zagrażającego środowiska

Trzy pozabezpieczane style przywiązania: unikowy, lękowy i zdezorganizowany można i warto próbować zastąpić bezpiecznym stylem przywiązania. Nie jest to łatwe, jednak gdy korzystamy z pomocy psychoterapeuty, szanse na poprawę funkcjonowania w związkach znacznie wzrastają. Jest to ważny temat, mocno wpływający na nasze codzienne życie, warto więc go poznać i przemyśleć.

Centrum NOWA – psychoterapia online, indywidualna Warszawa | Trening Umiejętności Społecznych, Psychoterpia indywidualna Warszawa

realizacja: estinet.pl

Centrum Terapii Centrum Nowa

Wilcza 66/68 lok.3,
00-679 Warszawa Śródmieście

+48 505 300 545
biuro@centrumnowa.pl

Czynne od 8:00 do 21:00.
Od poniedziałku do piątku